Καθρέφτης της δικής σου λογικής...

Θες να 'μαι καλά να μην πονάω. Θες να 'σαι μακριά και να μοιράζεις στιγμές που 'χα κρατήσει για να σ' έχω. Θες να μη σου λέω πως σ' αγαπάω, να ζω και να ξεχνάω τ' άρωμά σου.
Θες να μην υπάρχω στα όνειρά σου ποτέ, να μην ακούω της καρδιάς μου τη φωνή, να της κρατήσω μια γωνίτσα να κρυφτεί, να μην λυπάμαι που σε χάνω ξαφνικά, να μην φοβάμαι που η ανάγκη μας νικά, να μην αγγίξω την αλήθεια σου ξανά, να μην πονέσω με το τέλος που πονά...
Θες να γίνω άλλος να μην είμαι πια εγώ, μέσα στο κόσμο αυτό που έφτιαξες να ζω
ΝΑ 'ΜΑΙ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΣΟΥ ΛΟΓΙΚΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΠΕΙΣ...
Να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό, αυτό που πάντα μ' άφηνε μισό, να 'μαι καθρέφτης σ' όλα αυτά που θα θες... μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες....
(Στίχοι: Ρεβέκκα Ρούσση, Μουσική: Στέφανος Κορκολής, με την φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου... και το δικό μας σιγοψιθύρισμα)
Απόψε μόνο αυτό μπορώ να σου πω. Αύριο, ποιος ξέρει, ίσως να 'χουμε περισσότερες απαντήσεις...