Drink to get drunk

Καλά ρε κοπελιά πως τα καταφέραμε πάλι έτσι; Εγώ νόμιζα πως είχαμε πέσει σε νιρβάνα όλο το απόγευμα και δεν θα ξεκουνιόμασταν. Δύο λεπτά και λίγη σιωπή πριν έρθει το "γιατί πάλι;" ήταν αρκετά.

Ήσουν κι εσύ εκείνη τη νύχτα....Άλλο που δεν ήθελες, λίγες ώρες μετά να μη θυμάσαι ούτε πως σε λένε, ούτε πως τον λένε. Επίτηδες το έκανες. Να σε βλέπω χάλια, να σιγοτραγουδάς μια ισπανική μπαλάντα-αυτή ξέρεις που μας αρέσει πολύ-κι ας μην ήξερες γρι από στίχο, χωρίς να δίνεις σημασία σε κανένα βλέμμα κατανόησης.

Με βρήκες και μένα επιρρεπή στο ποτό, μας "έκοψε" ο Στέλλιος και να τα σφηνάκια. Καπνός, φασαρία, στριμωξίδι, βούισμα εκνευριστικό και θολά μάτια, ξεραμένα από τους φακούς. Τίποτα δεν με πείραζε. Τόσο πολύ την είχα ακούσει. Εσένα μόνο δεν άκουσα και την έκανα τη μαλακία.

Τόσες φορές μου έχεις πεί να το πετάξω το κωλοτηλέφωνο, εκείνη την ώρα γιατί δε μίλησες; Μέτρησα εκείνη τη στιγμή μέχρι και πόσα δεύτερα πέρασαν από το 5ο ποτό, μαζί με τα οχτάρια στον βρεγμένο δρόμο για να δώ αν μπορώ να με δικαιολογήσω. Πάλι. Μπα...Κανένα αποτέλεσμα.

Ήταν κι αυτός ο άσχετος που ήρθε σαν από μηχανής Θεός για τις κολακείες που είχαμε ανάγκη να ακούσουμε και Μας την χάλασε τελείως. Ένα κέρασμα ίσον και πήδημα ρε φίλε; Τράβα...

Είναι μετά να μην κρυφοκοιτάω την οθόνη μπας και δεν έχω σήμα;

Ρίγος, ζαλούρα και ντουμπ ντουμπ με συνόδευσαν στον καναπέ το ξημέρωμα με το ένα μάτι σε σένα μην γυρίσεις ανάσκελα και το άλλο στην ώρα. Γιατί δεν έρχεται;

Ούτε που θυμάμαι πως πήγα στο κρεβάτι. Εσένα πάντως σε θυμάμαι να μου λες "είμαι καλά" με κλειστά μακιγιαρισμένα μάτια. Στο χέρι μου το κινητό και δεν το άκουσα. Μα πως με πήρε ο ύπνος ρε γαμώτο; Και τώρα τι; Αγκαλιά με το μαξιλάρι; Φαντάσου να είχα συνηθίσει κιόλας! Ξύπνα με!!

Δε βαριέσαι. Ίσως να ήταν και καλύτερα. Μισόλογα θα έβγαιναν έτσι κι αλλιώς. Ξέρεις, από αυτά που φοβάμαι πως θα ξεστομίσω πάνω στην αδυναμία μου, με τη φωνούλα μέσα μου να με δικαιολογεί. "Δε πειράζει, ήταν μπόμπα το ποτό, είσαι ευάλωτη".

Πόσο ακόμα; Και για σένα και για μένα.