Δευτέρα 4 Ιουνίου 2007

Δίνη



Πνίγομαι. Η δική μου Οδύσσεια δεν σταματάει ποτέ. Εγώ δεν τη σταματάω. Χαροπαλεύω σε κύματα μελαγχολίας, αναμνήσεων και σκέψεων θλιβερών που με αγχώνουν και χάνω την αισιοδοξία μου. Που για αυτήν είχαν συνηθίσει να με αγαπούν. Που έβρισκα χρώμα πάνω στον μαύρο ουρανό, στα μοβ φορέματα, στους γκρίζους τοίχους. Που ανακάλυπτα τραγούδια σε βουβές ατμόσφαιρες και αμήχανες σιωπές. Που σχεδίαζα χαμόγελα σε κλαμμένα μάγουλα, υγρά μάτια και χάραζα νότες σε κάθε πεντάγραμμο.
Καμιά φορά το κάνω ακόμα. Έτσι, για να ξεγελώ τους άλλους, μα πιο πολύ εμένα. Πως είμαι ακόμα εδώ και δεν έχω φύγει. Πως μπορώ και θέλω να είμαι τα κρουστά της κάθε ορχήστρας. Να θορυβώ και να θορυβούμαι. Καμιά φορά..
Μειώνονται οι αντοχές και οι φορές. Εγώ τις μειώνω. Και θυμώνω και νευριάζω με μένα, με το πως χειραγωγούμαι από ανθρώπους και καταστάσεις που αγαπώ αλλά με μικραίνουν. Που ψάχνω σε κάθε τους λέξη και βλέμμα να βρω σημάδι κατανόησης και μένω στην αναζήτηση.
Κι έχω κόμπους στο στομάχι και ένα κιλό τούβλα στο δεξί ημισφαίριο του κεφαλιού μου και βαραίνω, βαραίνω όλο και πιο πολύ από τη κούραση της ψυχής.

Δεν θέλω άλλο να με λες καλή. Κόσμε, δεν θέλω άλλο. Θέλω να είμαι αυτή που θα στηριχτείς χωρίς να το ζητήσεις. Γιατί θα ξέρεις πως θα το κάνω από μόνη μου. Όταν θα βρω στεριά θα το κάνω. Όταν το κύμα γίνει λίμνη και λάδι η θάλασσα, θα το κάνω.
Βαρέθηκα κόσμε, βαρέθηκα. Κουράστηκα να χαρακτηρίζομαι έτσι. Διαστέλλονται τα μάτια μου και χαμηλώνω τα γόνατα όταν ακούω την φράση "είσαι καλός άνθρωπος". Μη! Ακούς; Μη!
Το ξέρω. Και δεν είναι αυταρέσκεια. Είναι αναγνώριση. Όχι δική μου. Αναγνώριση ΣΟΥ.
Και μη κατηγορείς την απάθεια. Με τροφοδοτεί, καιρό τώρα. Όπως τροφοδοτείς κι εσύ εμένα με αυτήν.

Κι αύριο, ξέρεις θα είμαι μια απόλαυση. Η καλύτερή σου παρέα. Μεθαύριο όχι. Σε δυό μέρες ίσως. Σε μια εβδομάδα η χαρά της ζωής. Της δικής σου.
Και θα ψάχνω ένα κόκκινο μπαλόνι να πιαστώ που θα έχει έρθει από το πουθενά, θα αράξει στο μπαλκόνι μου το βράδυ πριν νανουριστώ από τις μουσικές των φύλλων που θροίζουν, με το βλέμμα στο δρομάκι μήπως και με θυμήθηκε κανείς εκεί έξω. Μήπως και έψαξε κάποιος να βρει τι είναι αυτό που μου λείπει.
Τι είναι αυτό, που το χαμόγελο θα το κάνει γέλιο,ρε!
Μήπως και αλλάξει η όψη μου, έστω και λίγο και αποφασίσω επιτέλους να πάω να αφήσω τα μαλλιά μου στο πάτωμα κάποιου κομμωτηρίου. Μήπως και βάλω πάλι εκείνο το τζινάκι που τόσο είχα αγαπήσει κι είχε αγαπήσει κι αυτός.

Ούτε κουβέντα γι'αυτόν. Κουβέντα. Μη πεις τίποτα. Άσε με να λέω εγώ. Είτε για αστεϊσμό, είτε για να θυμάμαι, είτε για να σηκώνω ψηλά το ποτήρι για πάρτη του. Θα έρθει η σειρά του. Κάποια στιγμή. Στο είχα ξαναπεί. Τίποτα δεν τελειώνει σε τούτη τη ζωή αν δεν θέλεις εσύ να τελειώσει. Και θα αποφασίσω εγώ πότε θα γίνει αυτό. Έτσι για αλλαγή. Μια φορά μόνο σου ζητώ, να αποφασίσω πρώτη εγώ. Και να δω το πρόσωπο ερωτευμένο βαθιά, πληγωμένο από δικό του μαχαίρι, το ίδιο που λάβωσε εμένα.
Θα του πλέξω και ένα στεφάνι. Με γαζίες και γιασεμί. Να το φορέσει για να αναγνωρίσω ότι έρχεται από τη μυρωδιά. Δεν ξέχασα την δική του, αλλά δε μπορώ να την χειριστώ πια.
Με διαλύει και με λένε τρελή όταν την αναζητώ στα διάφορα. Και να ήταν μόνο αυτή.

Γι'αυτό σου λέω ρε. Άσε με να βρω την Ιθάκη, να περπατήσω ξυπόλητη κι ας ματώσω σε φωτεινά μονοπάτια. Μόνη μου θα τα βρω. Όπως έκανα πάντα. Δεν μου στόλισε κανένας το διάβα μου για να το κάνει τώρα.
Και ξέρεις, δεν ζητάω πολλά. Μια ειλικρινής αγκαλιά, όταν πραγματικά το θέλω. Κι όχι όποτε μπορείς εσύ.
Αγκαλιά.

54 σχόλια:

Φράνσις είπε...

Ακούω το τραγούδι της κα...ας.των Led Zeppelin. Αυτο με τα ψευδοβογκητα΄του Πλαντ. Νομιζω οως πρεπει να ειμαστε ελαφρώς σκύλες. Ελαφρώς. τι λες κι εσύ; Η Ιθακη ως γνωστον σ' εδωσε μόνο το ωραίο ταξιδι. Κι όταν φτάσεις τοτε καταλαβάινεις τι νοημα έχουν ακριβώς.Ακριβώς όμως. Του ξεβολέματος.. Χαίρεσθε αέναη ταξιδιώτισσα.

Paranoia είπε...

Σκόρπιες σκέψεις και ταυτόχρονα δεμένες με μια πραγματικότητα που δεν έχεις εσύ μόνο το προνόμιο να είναι μόνο δικές σου....
δεν ζητάς πολλά
όλα ή τίποτα
γιατί η ζωή είναι απρόβλεπτη, μας αξίζει, μας οφείλει
κι εμείς της οφείλουμε "ρούφηγμα"
και τράβηγμα απ' τα μαλλιά!

καλή εβδομάδα μπεμπέ μου!

Ανώνυμος είπε...

Αχ βρε bebe..

ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ είπε...

"...η μονη πατριδα ειναι η καρδια. Κι αν μια φορα μεταναστευσεις μακρια της, δυσκολα βρισκεις το δρομο του γυρισμου. Κι οσο κι λεει ο ποιητης πως το ταξιδι ειναι που αξιζει, ανυπομονω να ξαναβρεθω στο λιμανι της αγκαλιας σου..."

Σε καλυψα αραγε;

UrbanTulip είπε...

πολύ έντονο κείμενο. Τα σχόλια είναι περιττά :)

Ανώνυμος είπε...

'Μόνη μου θα τα βρω. Όπως έκανα πάντα.'

Όλα τα λεφτά αυτή η φράση, πολύ ωραίο ποστ.

insomnia#3 είπε...

Ζήσε την απογοήτευση , ζήστην όσο πιό τραυματικά μπορείς , είναι εκείνη που θα σου χαρίσει γλυκόπικρες αναμνήσεις ...

Σ'αυτήν κάποτε - έτσι με μιαν ακριβώς γλυκόπικρη αίσθηση - θα μπορείς κάποτε να καταφεύγεις...

Τότε που πιθανόν δεν θα βρίσκεις τίποτα άξιο να σε απογοητεύσει ξανά!!!

Τότε που πλήρως, μα και δυστυχώς αμετακλητα , θα έχεις ενταχθεί ,
εσύ μικρή στον κόσμο των μεγάλων

( ... Μα τι έγραψα πάλι ό μαύρος ποιητής ... )

φιλάκια bebe

zero είπε...

Χμμ...
καταπληκτικο ποστ.

ζερο.

[Germanos] είπε...

"Ουτε κουβέντα γιαυτόν" -συμφωνώ απόλυτα χωρίς να ξέρω ....

Ανώνυμος είπε...

Να ξέρεις πως η ξεχασμένη τέχνη του να ζωγραφίζεις χαμόγελα εδώ κι εκεί είναι κάτι έμφυτο.
Τώρα όσο πιο πολύ η συνείδηση των πραγμάτων σκάει επάνω σου (κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις) και σε κάνει να καταρρέεις στη θλίψη, κάτι γίνεται εκεί.
Έτσι έρχεται η σοφία και βελτιώνονται οι τεχνικές σου.
Μα τα χαμόγελα θα ζωγραφίζονται χωρίς καμιά προσπάθεια πια... ακόμα κι αν δεν το θες. Κάποιοι μάλλον το χρειάζονται πολύ...

patsiouri είπε...

Ποιός σε πείραξε να τον βάλω να γλείψει την τομή μου????

nosyparker είπε...

Θα μπορούσα να σου γράψω πολλά γι αυτήν σου την ψυχολογία, μου είναι εξαιρετικά οικεία ;-) Αντ΄αυτού, πάνε και διάβασε τι σου απάντησα στο τελευταίο σου σχόλιο στο δικό μου ποστ. Μόνο να μη βιάζεσαι κι όλα θα γίνουν. Αγκαλιά :-)

Y. K. είπε...

να κοιτα..βουταω τα δυο δαχτυλα του δεξιου χεριου μου σε μπογια σαν το χρωμα του ηλιου και ζωγραφιζω χαμογελα στους τοιχους της ψυχης σου.εγω για σενα κοριτσακι.
(σε) καταλαβαινω..

αγκαλια δυνατη.πολυ

Ανώνυμος είπε...

Σου στέλνω μια αγκαλιά πολύ μεγάλη. Απ' αυτές που κρατάνε ώρα πολλή, μέχρι να νιώσεις ασφαλής, απόλυτα ασφαλής. Όλα αυτά που γράφεις μου είναι τόσο οικεία που πονάνε το βλέμμα μου.. Bebe μου, ο πόνος θα περάσει στο υπόσχομαι. Η αλλαγή που βλέπεις πάνω σου δεν ξέρω.. Εγώ ακόμα προσπαθώ να τη διαχειριστώ.. Φιλί καλή μου. (υπέροχο ποστ)

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

μέχρι εδώ μύρισε το γιασεμί. Πώς να μη σου δώσω πολλές αγκαλιές;

Antoin... είπε...

Σκοτώνεις φιλαράκι.
Αν το μολυβάκι σου χρειάζεται εμπειρίες από τη μια
για να παράξει σφαίρες απ' την άλλη
πέσε με τα μούτρα στη ζωή.
Μα με τα μούτρα σου λέω...

BeBe είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
BeBe είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
BeBe είπε...

@auburn Kate:
Χαίρεσθε κυρία μου από αλλού...:)

@Paranoia:
Καλή εβδομάδα φιοράκι μου (Κ)

@stefy:
Καλημέρα μικρή!

@Πυγμαλίων:
Πολύ. Κι ευχαριστώ γι’αυτό..

@UrbanTulip:
Ευχαριστώ, καλώς ήρθες

@zoi20:
Να 'σαι καλά ρε Ζωή, όνομα και πράγμα!!

@insomnia#3:
Πολλά έγραψες..Ευχαριστώ..Καλημέρες

@ζερο:
Καλημέρες δάσκαλε :)

@[germanos]:
Καλωσήρθες

@dr Uqbar:
Πάντα μου αφήνεις σχόλια για να θυμάμαι και ερευνώ. Ευχαριστώ.

@patsiouri:
Τον κόσμο καλή μου..Δεν αναφέρομαι μόνο σε έναν συγκεκριμένο..

@nosy:
Μακάρι να ήταν τόσο απλά και τόσο μονόπλευρα γατούλα. Δεν αναφέρομαι σε ένα άτομο. Φιλί.

@alicia:
Ανταποδίδω κοριτσάκι μου..

@cornflake girl:
Να σαι καλά κορίτσι μου.Σε ευχαριστώ :)

@Σπύρος:
Μέχρι εκεί κι ακόμα παραπέρα...Αγκαλιά.

@Antoin:
Με τα μούτρα πέφτω ποιητά μου,γι'αυτό και κουράζομαι που και που

Στελλα είπε...

Bebe μου υπέροχο... Καλημέρες χαμογελαστές ::))

Ανώνυμος είπε...

I know what u mean...Οι αγκαλιές χρειάζονται timing τελικά.

Ανώνυμος είπε...

Δεν γνωρίζω την αιτία …νιώθω όμως την ανάγκη σου να μιλήσεις , να ξεφύγεις απ΄ ότι σε δεσμεύει και δεν σε αφήνει να εκφραστείς…είσαι σίγουρα ικανή να αλλάξεις τα πάντα γύρω σου…μόνη σου , για σένα…ότι πιστεύεις ότι είναι καλύτερο!

Φιλάκι και αγκαλιά αν θέλεις έχω ..σε περιμένω.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Mετά την απογοήτευση, την πίκρα, την απομόνωση, τη σιωπή....."Θα του πλέξω και ένα στεφάνι. Με γαζίες και γιασεμί..."
Κι' ύστερα μου λες δε θέλεις να σε λένε...
ΜΑ ΑΦΟΥ ΕΙΣΑΙ!


Γλαρένιες αγκαλιές

kat. είπε...

Όσο πιο πολύ ματώσεις, τόσο θα βιώσεις! Και η αγκαλιά θα σου έρθει ξανά και ξανά και ξανά....

NY ANNA είπε...

Πώς να ξεχάσεις μια μυρωδιά;
Τη δική του.
Δεν γίνεται.
Απλώς κάνεις πως την ξεχνάς.
Και παύεις να μπορείς να τη
χειρίζεσαι.
Θεραπευτικό φιλάκι.

Υ.Γ.
Πόσο μερικές φορές μοιάζουν οι
ιστορίες των ανθρώπων.
Τόσο που νιώθω να βιώνω
ένα deja-vie (σωστά το έγραψα;;;)

BeBe είπε...

@Στέλλα:
Καλημέρα γλύκα

@lifewhispers:
Ακριβώς..

@trelofantasmeni:
Πως δεν θέλω; Μια αγκαλιά από μια μάνα είναι ακόμα καλύτερο...Φιλάκι μαμά.

@Γλαρένια:
Είδες; Ακόμα και σε αυτή την πρόταση, δεν μπορώ να κρυφτώ. Πρέπει να γίνω bitch τελικά...Φιλί

@kat.:
Το ξέρω, το ξέρω...

@Ny Anna:
Δεν γνωρίζω γαλλικά αγαπητή αν και νομίζω πως το έγραψες σωστά. Ιταλικά αν θες;;;
Ευχαριστώ..

Sigmataf είπε...

Καλησπέρα μούτρο.

ΥΟ!

Ο Επίλογος τα έσπασε.

Να είσαι καλά ρε μούτρο και να ψάχνεις πάντα αυτό το κάτι που θα σε βγάζει απο την δίνη και θα σε αφήνει στα πιο όμορφα πορτοκαλί νησιά.

ΧΕ!

Angel Vs Life είπε...

ola auta gia mia agkalia? too much :oP

leila είπε...

παρατηρώ αμεση σχέση του ποστ με τον τιτλο του μπλογκ σου.. και μου αρεσε οτι διάβασα..
ολα θα γινουν σιγα-σιγά..

Gwgw είπε...

Υπέροχα...σίγουρα δεν είμαι το καταλληλότερο άτομο για να σχολιάσω εδώ. Υπομονή!

Ανώνυμος είπε...

Γι' αυτό σου λέω ρε. Άσε με να βρω την Ιθάκη, να περπατήσω ξυπόλητη κι ας ματώσω σε φωτεινά μονοπάτια. Μόνη μου θα τα βρω. Όπως έκανα πάντα.

Σε θαυμάζω που με τόση αυτογνωσία, ξέρεις τι θες και δεν ζητάς δεκανίκια! Πάντως η δική μας αγκαλιά είναι πάντα ανοιχτή για σένα! Φιλιά, Bebe μου!

"Θα περάσουν τα σύννεφα, θα ΄ρθουν χελιδόνια, θα ΄ρθει η άνοιξη ξανά..." αφιερωμένο!

Alexandra είπε...

σκέψεις καρδιάς...

που πονάνε, αλλά έτσι είναι η ζωή!

σου στέλνω ένα κόκκινο μπαλόνι

φωτεινά χαμόγελα!

Ανώνυμος είπε...

Μειώνονται οι αντοχές και οι φορές. Εγώ τις μειώνω. Και θυμώνω και νευριάζω με μένα, με το πως χειραγωγούμαι από ανθρώπους και καταστάσεις που αγαπώ αλλά με μικραίνουν. Που ψάχνω σε κάθε τους λέξη και βλέμμα να βρω σημάδι κατανόησης και μένω στην αναζήτηση.

.........

Βασιλεία Βαξεβάνη είπε...

Μα...μα...είναι υπέροχο να μην τελειώνει η Οδύσσεια. Εδώ ο Οδυσσέας λύσσαξε να γυρίσει, έκατσε στ' αυγά του για λίγο και μετά την έκανε. Μου αρέσεις πολύ, πάρα πολύ. Είσαι το ακριβώς αντίθετό μου.

BeBe είπε...

@Sigma:
Καλημέρα φιλαράκι :)
ΧΕ! δυνατή αγκαλιά.

@Angel vs Life:
Όλα αυτά όχι για μια αγκαλιά, αλλά για την κατανόηση..

@leila:
Την καλημέρα μου γατούλα

@Γωγώ:
Όλοι είναι κατάλληλοι για να σχολιάσουν οτιδήποτε...

@Ρενάτα:
Το ξέρω κορίτσι μου, το ξέρω. Έρχομαι να μπω στη δική σου αγκαλιά. Σε ευχαριστώ πολύ..

@Alexandra:
Μάκια, καλημερούδια!

@confused:
Αγκαλιά :)

@Vasilia Vaxevani:
Είναι όντως υπέροχο...κουράζεσαι όμως, όπως τελικά κουράστηκε κι ο Οδυσσέας. Κι έχασε τόσα πολλά.
Ευχάριστο δεν είναι να είμαστε διαφορετικοί; Καλημέρες :)

eρωτακι είπε...

Όλα τα κομματάκια του παζλ σιγά-σιγά θα ενωθούν... έτσι συμβαίνει, γι'ανθρώπους σαν κι εσένα, αργά ή γρήγορα... η μοίρα, η τύχη, οι συγκυρίες... μα συν Αθηνά και χείρα κίνει... λίγο εσύ, λίγο η μοίρα... όλα θα φτιάξουν.
Μου άρεσε όλο το ποστ. Πάρα πολύ.
Φιλιά γλυκά!!

Кроткая είπε...

" Και θυμώνω και νευριάζω με μένα, με το πως χειραγωγούμαι από ανθρώπους και καταστάσεις που αγαπώ αλλά με μικραίνουν. "

τώρα αυτό ήταν αναγκη να το πεις, δλδ?

Ανώνυμος είπε...

Νομίζεις ότι είναι λίγο πράγμα μια ειλικρινής αγκαλιά όταν το ζητάς εσύ κι όχι όταν μπορεί να στη δώσει ο άλλος; Εσύ ξέρεις πότε να την δώσεις;

Μερικές φορές έχω την εντύπωση πως ζητάμε από τους άλλους τα πάντα, ονομάζοντάς τα τίποτα...

Την καλησπέρα μου

seaina είπε...

εχει άστατο καιρό, είμαι και λίγο στις μαύρες μου, γράφεις και αυτά τα καταπληκτικά πλην όμως στενάχωρα πράγματα ... ένα μπαλκόνι παρακαλώ!!
Να είσαι καλά!!

industrialdaisies είπε...

Όταν τα χαμόγελα τα φοράμε για άλλους ξεθωριάζουν. Ψάξε την Ιθάκη σου και μην σε νοιάζει τίποτε, ούτως ή άλλως είναι μακρύς και μοναχικός ο δρόμος...

Ααααχ, αυτή η αγκαλιά. Που μπορεί να εξαφανίσει παράπονο, λύπη και θυμό σε δευτερόλεπτα; Μακάρι να την βρεις, μαζί με αυτήν μπορεί να πλησιάσεις κι άλλο την Ιθάκη...

Φιλί τεράστιο!!!

Sigmataf είπε...

Μεγάλο θέμα η αγκαλιά.

Και πόσο μάλλον η δυνατή.

ΧΕ!

Sigmataf είπε...

Α...



Σου είπα καλημέρα;

Sigmataf είπε...

Καλημέρα ρεεεεεεεεεεεεεεεεέι

BeBe είπε...

@ερωτας:
Φιλί ερωτευμένη μου :)

@Krot:
Δεν ήταν λες ε; Καλημέρα κροτάκι..

@nyktipolos:
Μια ειλικρινής αγκαλιά είναι μεγάλο πράγμα. Θα συμφωνήσω απολύτως μαζί σου. Σε ό,τι λες.Θέλω να πιστεύω πως έχω τη δύναμη να την δίνω κι εγώ. Καλημέρες

@seaina:
Θαλασσάκι, εσύ να ΄σαι καλά κι άσε τα μπαλκόνια μόνο για να ρεμβάζεις..

@industrialdaisies:
Μαργαριτούλα η ευχή σου και δική μου για σένα :) Καλημέρα καλή μου.

@Sigmataf:
Καλημέρα μουτράκι μου :)

tzotza είπε...

καλημερα..
μια αγκαλια για πολλους απο εμας ειναι το παν σαυτην την ζωη..οταν δεν την εχεις ειναι σαν να σου εχουνε παρει ενα κομμαατι απο τον εαυτο σου..a part of your life line..
λες και τα εχεις γραψει για μενα ειναι τα λογια σου Bebe..
ειναι πολυ συγκινητικα αυτα που γραφεις..

sorry_girl είπε...

Καλημέρα σου!Και τις αγκαλιές να τις απαιτείς και να τις δίνεις όποτε θες!Δεν την παλεύω άλλο αυτή την τσιγκουνιά ρε συ..
;)

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

…κι αφού τη ζωή μου δε μπορώ να σύρω μακριά από εσένα σβήσε εσύ τα ίχνη που αφήνω να μη μπορώ πια να επιστρέφω.
Αν έστω λίγο απ’ όσο μου είπες μ’ αγάπησες…

BeBe είπε...

@tzotza:
Να σαι καλά κορίτσι μου. Καλησπέρες..

@sorry girl:
Ούτε κι εγώ πραγματικά! Φιλί!

@ήχος πλάγιος. μόνος..
Φιλιά ήχε μου.Ευχαριστώ..

R2-D2 είπε...

Ναι, σε νιώθω. Αγκαλιά... Ψάξε για την Ιθάκη, δεν σε φοβάμαι. Γνωρίζεις καλά, από όσα γράφεις, πως σημασία έχει το ταξίδι προς τα εκεί.

Xνούδι είπε...

Και επειδή μεγαλύτερη δεν γίνεται και δεν χωρά εδώ μέσα σου την αφήνω έξω από το δωμάτιό σου για αύριο. Διότι αύριο από ότι έμαθα γιορτάζεις ε? ε?

Και επειδή θα λείπω, σου λέω από τώρα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ με τόση ευτυχία όση να μην ξέρεις από που σου έρχεται. Αγκαλιές και ανθρώπους και δημιουργία και μουσικές και χρώματα.

Τα φιλιά μου :))

2Σx2 είπε...

Ελπίζοντας να σε βρίσκω σε καλύτερη διάθεση σου λέω ότι ένταξει, το κανόνισα με τα εισιτήρια - θα πάμε το καλοκαίρι στα Κανάρια μπας και σταματήσεις να μου γκρινιάζεις.

Σοβαρά τώρα, είναι μέρες που έχω διαβάσει το post σου αλλά δεν είχα τι να σου γράψω. Κι αυτό επειδή όλοι περνάμε από τέτοιες καταστάσεις και αποζητούμε μια ειλικρινή αγκαλιά μέσα στη σιωπή - χωρίς λόγια, μόνο με ένα καθησυχαστικό άγγιγμα.

Ξέρεις που καταλήγω; Μόνοι μας βγαίνουμε πάντα από το λούκι και αν κάποιος μας βοηθήσει θα είναι αυτός που θε φανταζόμασταν πως θα μπορούσε να το κάνει.

Καλημέρες!!!

Καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

Ει χρόνια πολλά!! Σου είχα φτιάξει μια κάρτα για να σου στείλω και μόλις μπήκα για να βρω το mail σου και......πουθενά!! Οπότε πάμε πάλι: Χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια γεμάτα, χρόνια ζωντανά!! Συγκεντρώσου μόνο σε αυτά που αξίζουν για΄σενα.

Κατάφερα να είμαι η πρώτη στα σχόλια, αμέ!! Και τέλος η καλύτερη ευχή: Να με χαίρεσαι βρε!! Χι,χι!!

BeBe είπε...

@R2-D2:
Καλημέρες χαμογελαστές :)

@Χνούδι:
Γέμισε όλος μου ο χώρος από την αγκαλιά σου Μελίνα μου. Να ΄σαι καλά, ευτυχισμένη και χρόνια μας πολλά. Αγκαλιές γλυκές..

@2ΣΧ2:
Γι'αυτό είσαι ο εραστής μου ρε Johnny,επειδή καταλαβαίνεις τι σκέφτομαι και πως το βιώνω...Όσο για τα Κανάρια, τις σκέψεις μου διάβασες; Αγάπη και έρωτα..Είμαστε πλασμένοι ΤΕΛΟΣ!

@stefy:
Πιτσιρίκα μου, χρόνια μας πολλά, ευτυχισμένα και δημιουργικά. Πολύχρωμη! :)

Ανώνυμος είπε...

Γειάσας bebe!....πολύ ωραίο το κείμενό σας.....νομίζω λέτε φωναχτά όλα όσα σκεφτόμαστε εμείς και δεν μπορούμε να τα εκφράσουμε με λόγια.....και ποιός δε ζητά μια αγκαλιά....να τον κρατάει ζεστά μέσα της....και να του δίνει όλα όσα ζητάει όλα όσα του έχουν λείψει και δε βρήκε ποτέ σε άλλες αγκαλιές......όλοι βρισκόμαστε διαρκώς σε αυτή την αδιάκοπη αναζήτηση.....διαρκώς....αναζητάμε αυτή τη ζεστή,στοργική,τρυφερή αγκαλιά.....Με αγαπη.Αθανασία.