Δευτέρα 11 Ιουνίου 2007

Φιλία...τι όμορφο πράγμα!


Ναί, ναί ξέρω...θα κοιτάς έκπλήκτη και δεν θα πιστεύεις πως έγραψα..αλλά να..φταίει μάλλον αυτό που περιμένω. Μετά θα πάρεις και τις άλλες και θα τους πει: "Μπείτε να δείτε, η ξανθιά αξιώθηκε να γράψει, η παλιοσούρπο"... Και εκείνες φυσικά σιγά μη χάσουν, χάνουμε ευκαιρία όταν βρίσκουμε θέμα για σχολιασμό; Και μετά ξέρεις, η μία να τηλεφωνεί στην άλλη και το ράδιο αρβύλα να φτάνει στον θεό...

Όλο αυτό το καιρό σε διαβάζω και όταν με ρωτάς τη γνώμη μου σχεδόν ποτέ δεν σου απαντώ. Τι να σου πω δηλαδή; Πόσο χαίρομαι που είσαι φίλη μου; Πόσο πολύ με εκφράζεις; Πόσο πολύ SS είμαστε και συγχρόνως πόσο διαφορετικές; Πόσο χαίρομαι που ακόμα και έτσι εκφράζεις αυτά που έχεις μέσα σου; Πόσο με συγκινείς; Πόσο πολύ θέλω να γράψουμε εκείνο το σενάριο μαζί; Πόσο πολύ με νευριάζεις που ώρες ώρες (χμμμ σχεδόν συνέχεια) είσαι μέσα στο άγχος και στη μελαγχολία αλλά τάχα το κρύβεις; Πόσο εκνευρίζομαι που δεν διεκδικείς αυτά που πραγματικά θες...; Πόσο σε ευχαριστώ που από εσένα ξεκίνησαν όλα;

Ξέρεις πως όταν γράφω κάτι, σχεδόν πάντα, πρώτα βάζω τον τίτλο και μετά ξεκινάω να αφήνω απωτυπώματα. Απόψε ξεκίνησα με τον τίτλο "Φιλία..τι δύσκολο πράγμα". Μετά από ώρα που κάπνιζα, σκεφτόμουν και προσπαθούσα να πληκτρολογήσω αυτά που τριγυρνάνε μέσα στο μυαλό μου ο τίτλός άλλαξε και έγινε "Φιλία...τι όμορφο πράγμα"!

Ε, μέχρι να βάλω την τελευταία μου τελεία (ή θαυμαστικό ή τρεις τελείες, θα δείξει) μπορεί να έχει αλλάξει.

Πάνε τέσσερα χρόνια. Τέσσερα εκπληκτικά χρόνια. Και όπως λέει και η Βίβο μοιάζουν σαν δεκατέσσερα. Τόσο έντονα, τόσο γεμάτα, τόσες στιγμές, τόσα γέλια..γέλια δυνατά ηχούν συνέχεια στα αυτιά μου (φυσικά υπερτερεί αυτό της μικρής). Σταμάτησα να γράφω για πόση ώρα..έβαλα τα χέρια κάτω από το πηγούνι μου και κρατούσα το προσωπό μου σκεφτόμενη συνεχώς όλες αυτές τις στιγμές. Τι να πρωτοθυμηθώ όμως; Και τι να αφήσω απ΄ έξω;

Πόσο διαφορετικές είμασταν τότε όλες. Πόσο αλλάξαμε η μία την άλλη και κάθε μία μόνη της. Πόσα πήραμε, πόσα δώσαμε. Πόσα ζήσαμε..και πόσα έχουμε ακόμα να ζήσουμε.

Έκανα λάθος τελικά. Νόμιζα πως μπορούσα να γράψω για τις φίλες μου και για τα όσα εκπληκτικά έχω ζήσει μαζί τους. Δεν μπορώ όμως. Δεν γίνεται να τα μοιραστώ. Να τα περιγράψω. Λυπάμαι, αλλά είναι δικά μας. Κανείς δεν θα καταλάβει για τα βράδια στην Κ.Παλ. με ατελείωτες συζητήσεις και αναλύσεις. Για τα κρουασάν από τον Βίκτωρα στην Πάρο. Για το κλάμα που ρίξαμε βλέποντας το "Notebook" στην Πετρούπολη. Για τις πρωτοχρονιές στο Καπανδρίτι. Για τα κρι-κρι της Ίου ή τα γλέντια στο, κατα τα άλλα οικογενειακό, ξενοδοχείο της Ερέτριας. Για τις βραδιές "σορτσάκι" στη παραλιακή με την μικρή driver. Τις εναλλαγές καναπέδων στην οικεία πασταφλώρα που έχουν φιλοξενήσει μέχρι και...αχμ κουκούλωμα μπανάνας. Το σ/κ στον Ωρωπό με καπνιστο... trivial . Τη βραδιά γέλιου και απλυσιάς στο μπαλκόνι του Βουτζά.

Τις χαζομάρες μας με την μικρή ξανθιά τις οποίες τόσο πολύ λατρεύουμε να κάνουμε (έχουμε τους λόγους μας) αλλά και τις μοναδικές μας τηλεφωνικές συνομιλίες ωρών (διότι από κοντά δεν μπορούμε, έχουμε και διάβασμα λέμε). Τα χορευτικά με την Βας από conga μέχρι Κατμαν και το ξύλο που παίζουμε όταν δεν μπορούμε να κοιμηθούμε ή τις βόλτες με το αυτοκίνητο στο...όπου να ναι, πάντα με Davidoff (αν το παράθυρο δεν είναι χαλασμένο). Τους κυριακάτικους απογευματινούς καφέδες στο στέκι με την Βίβο που τελικά τραβάνε μέχρι το βράδυ και την εκδρομή στο Tynemouth παρέα με τους φίλους μας τους γλάρους. Τις βαθυστόχαστες αναλύσεις και τις εξομολογήσεις με την Νουλ που τις σταματάμε αμέσως μόλις σκάσει μύτη η Βας για να μας ρωτάει για την επόμενη μισή ώρα τι λέγαμε (χοχο).

Την Βιβο να την λέει στην Βας, την ώρα που η μικρή πειράζει επίμονα την πρώτη (μέχρι να φάει την σφαλιάρα της) ενώ η Νουλ καθαρίζει και παράλληλα χτενίζει το χαλί στο οποίο η Βας έχει ρίξει το κρασί της για να μας την σπάσει που την αποκαλούμε ατσούμπαλη φτιάχνοντας παράλληλα την φράτζα της, την οποία χαλάει η μικρή γελώντας δυνατά και τσιριχτά ή Βιβο δε την έχει ήδη πέσει στην προεδρική πολυθρόνα να τον πάρει λίγο, η Νουλ κουνάει το κεφάλι και αποφασίζει να μας φτιάξει μια ωραίοτατη μανιταρόπιτα μόνο όταν κάνουν όμως διάλειμμα οι Singles....μπλα μπλα μπλα...βγαίνω λίγο έξω από τον εαυτό μου και μας κοιτάζω (όπως συνηθίζω να λέω) κρατώντας πάντα το τσιγάρο στο χέρι και σκέφτομαι, κοιτώντας το ρολόι που δεν βγαίνει για κανένα λόγο από το χέρι μου, πως πέρασαν 4 χρόνια;

(Ηταν ερωτηματικό τελικά..αλλά μόνο στο κείμενο. Μέσα μου υπάρχει ένα μεγάλο θαυμαστικό μετά την λέξη...ευχαριστώ)

21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δύσκολο πράγμα να εκφράσεις τα συναισθήματά σου , μου είπε κάποτε στο γυμνάσιο ένας καθηγητής μετά από μία έκθεση που είχα γράψει τότε και θεώρησε πετυχημένη…εδώ βλέπω οτι η κοπέλα που το έγραψε πράγματι το πέτυχε ...
Πολύ όμορφο το κείμενο.
Να απολαύσεις αυτή τη φιλία με τις κοπέλες και να ζήσετε ακόμα περισσότερα και ουσιαστικότερα πράγματα μαζί .
Πολλά φιλιά .

patsiouri είπε...

Τί ακριβώς νομίζατε ότι δέ θα καταλάβουμε???

Αχ...φίλία...ακούω ανθρώους που παραπονιούνται πως δέν έχουν φίλους και ανατριχιάζω!

Επίσης ακούω-γκόμενες κυρίως- που υποστηρίζουν πως δέν υπάρχει αληθινή φιλία μεταξύ γυναικών και κλαίω από τα γέλια!

Μου έχουν πεί να προσέχω την επί 28 χρόνια, από την ημέρα που γεννηθήκαμε δηλαδή, κολλητή μου γιατί μου κοιτάει ύποπτα τον καλό μου και σκέφτηκα....ΜΑ ΤΟΣΟ ΤΟΥΣ ΚΟΒΕΙ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ??? Μέχρι εκεί φτάνει το φτωχό τους το μυαλό????

Και μετά σκέφτηκα πως ο κόσμος αυτός, χωρίς φίλους, καθρεφτίζει τη φρικτή καταδίκη της μετριότητας και της δυστυχίας...

Πάντα τέτοια κούκλες!!!!!

eρωτακι είπε...

Η φιλία στη ζωή δεν είναι τίποτα λιγότερο από έρωτα: εμπεριέχει τρέλα, πάθος, ζωή, γέλιο, χαρά, δάκρυ, όλα.

Εύχομαι να είστε πάντα αγαπημένες, δροσερές και νέες στην καρδιά!!

Καλημέρα & καλή εβδομάδα, bebούλα μου :))

Ανώνυμος είπε...

τι ομορφιές είναι αυτές!
πάντα μαζί να είστε, τρελές κι αγαπημένες!

(χωράει άλλη μία?)

Φράνσις είπε...

τα εν οίκω μη εν δήμω ωρε κολλητές!
καλημερούδια σας κυρία μου.

industrialdaisies είπε...

Ανεκτίμητο πράγμα η φιλία.

Μόνο ότι χαίρομαι έχω να πω, τίποτα παραπάνω. Αλήθεια, τα είπατε όλα στο κείμενο... :)))

Antoin... είπε...

Ιστοριούλα που ήμουν απών.

Η προτελευταία μου κοπέλα (ξένη) είχε πάει εκδρομή με την αδελφή και το γαμπρό της στο Ναύπλιο.
Άρεσε ενός Γάλλου που πήγε στο τραπέζι τους και της την έπεσε σχεδόν στην ψύχρα.
Τον Γάλλο τον έλεγαν David.
H κοπέλα μου κάπνιζε Davidoff.
Όπως άναψε τσιγάρο και κοίταξε το πακέτο της, λέει στην αδελφή της.
David-off
Tony-on..!
(ήταν ακόμη ερωτευμένη τότε).

Ανώνυμος είπε...

Γλυκιά μου Beboula σου έχω μία πρόσκληση (αν θέλεις...φυσικά) στο μπλογκ μου

Ματς μουτς

Ανώνυμος είπε...

Τυχερές βρε που έχετε η μια την άλλη! Πάντα έτσι να ΄στε! Bebe μου, με συγκίνησες, τόσο όμορφα που τα έγραψες!Φιλιάά

2Σx2 είπε...

Άντε τώρα να μπω ανάμεσά σας. Αλήθεια, δε θα δημιουργήσω προβλήματα στη σχέση σου με τις φίλες σου! :)

Να τις προσέχεις και να σε προσέχουν!

APOTINEDRA είπε...

Να τις χαίρεσαι τις φίλες σου, και νάχετε πάντα ν'αφηγήστε τέτοιες μοναδικές στιγμές!

Ανώνυμος είπε...

Κι εσείς χαλασμέμο παράθυρο;; Κι εμείς!! Ζωή χωρίς φίλους, φαγητό χωρίς αλάτι.

Στα γενέθλια (μας) κοίταγα όλους όσους είχαν έρθει να γιορτάσουν μαζί μου κι ένιωθα ότι είχα όλη μου τη ζωή μπροστά μου. Κι ας έλειπαν κάποιοι..

Σπύρος είπε...

Η φιλία ειναι δύσκολη στις μέρες μας, χαίρομαι που μοιράστηκες μαζί μας όμορφες στιγμές ταξιδιού και φιλίας μέσα σε καρδιές που αγαπάς, εύχομαι πάντα να εισαι κυκλωμένη απο τέτοιους αγαπητούς ανθρώπου να σε αγαπανε και να τους αγαπας, Καλημέρα!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Βαστάτε καλά κορίτσια!

Θέλει πολύ κόπο μια καλή φιλία!

Lupa είπε...

...και να δεις που ακόμα και αν δεν είστε για κάποιο λόγο μαζί,
αν οι καταστάσεις σας απομακρύνουν τη μία από την άλλη....

πάλι, με τον καιρό θα σμίξετε και θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα.

γιατί οι φιλίες που κάνεις μέχρι τα 25 σου είναι οι δυνατότερες στη ζωή.

BeBe είπε...

@ Όλους:
Πάντα έλεγα πως μια φιλία απαιτεί πολλά περισσότερα από έναν έρωτα για να πετύχει. Μοιάζει πολύ με αυτόν, αλλά έχει πολλά περισσότερα.
Νιώθω τυχερή και το έχω ξαναγράψει και σε παλιότερο post για τις φιλίες μου. Κάποιες από αυτές κρατούν από τα 12 μου χρόνια, κάποιες άλλες, μπορεί 4, αλλά τα νιώθω 14. Ευχαριστούμε για τις ευχές, φιλιά γλυκά και καλημέρες σε όλους..:):)

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

οι φίλοι μου σαν έρχονται..

Unknown είπε...

:) :) Είναι πολύ όμορφο πράγμα η φιλία!!!!!

Να το λέμε πως είμαστε τυχεροί άνθρωποι όσοι έχουμε φιλους.

Φιλιά!!!! Φιλία σε όλες!!!!

SparksScribbler είπε...

Και μετά λένε ότι εμείς οι γυναίκες δεν κάνουμε πραγματικές φιλίες, κοιτάζουμε μόνο πως θα φάμε η μια τον γκόμενο της άλλης...
Κακοήθειες...

Ανώνυμος είπε...

Λυπάμαι που θα το πω, αλλά... φιλία δεν υπάρχει.-

the gallery είπε...

Φιλία υπάρχει μόνο αν υπάρχει κάποιο πρόσχημα.