Φαντασιόπληκτη

Θα ήταν Αύγουστος, απογευματάκι με την θερμοκρασία να μην ξεπερνά τους 24, ένα ελαφρύ αεράκι θα μου χάιδευε τους ώμους και θα έκλεινα τα μάτια να απολαύσω το δειλινό πάνω στην θάλασσα. Ολομόναχη. Θα μπερδευόντουσαν τα μαλλιά μου, θα γέμιζαν άμμους τα πόδια μου και θα είχε κύμα. Θα σκεφτόμουν πως θα ήθελα να γνωρίσω για πρώτη φορά τον έρωτα. Να ήταν γλυκός με ένα αλήτικο όμως βλέμμα. Σαν αύρα θερινή και να μύριζε θάλασσα. Μέσα στην απόλυτη ησυχία με μοναδικό ήχο το κύμα μου μόλις με έκανε μούσκεμα και γελάω, θα ερχόταν ο Orlando Bloom...Θα περνούσαμε ένα δίμηνο απόλυτου έρωτα και ευτυχίας αλλά επειδή το παιδί θα έπρεπε να φύγει για τα εξωτερικά (και την πιθανή του γκόμενα) θα με άφηνε σε κάποια παραλία να σκέφτομαι...τον επόμενο.
Αυτός θα ήταν η απόλυτη περιπέτεια, θα με ταξίδευε, θα με μάγευε, θα μιλούσαμε στην αγαπημένη μου γλώσσα, μέχρι κιόλας που θα άφηνε την mamma πατρίδα για χάρη μου. Ο Raul Bova είναι και μοντέλος και ηθοποιός και εγώ δεν ξέρω τι άλλο, οπότε θα ήταν πολυτάραχη η ζωή μου και θα ήθελα κάποια στιγμή να «αράξω». Την καταλληλότερη στιγμή θα ερχόταν το λιμάνι μου, ο άνθρωπός μου, ο πατέρας των παιδιών μου, η σιγουριά μου που θα ήταν ο Al Pacino. Θα με παντρευόταν σε έναν γάμο παραμύθι με ελάχιστους καλεσμένους και θα περνούσαμε ζωή μέλι και ζάχαρη μέχρι εκείνο το ταξίδι στην Γαλλία. Του έλεγα βρε Al μου, τι το ήθελες, αλλά δεν θα με άκουγε. Ήθελε σώνει και ντε να με πάει να δω τον Πύργο του Άιφελ. (Λες και θα χανόταν…).

Εκεί, λίγο το Παρίσι, λίγο κάτι ακούσματα Εντίθ Πιάφ, κάτι ο Σηκουάνας και οι βόλτες που θα έκανα μόνη μου, θα με έφερνε στην αγκαλιά του επόμενου συζύγου μου, του Vincent Cassel. Χωρισμένος κι αυτός από την φίλη Monica, θα έβρισκε παρηγοριά σε μένα, κι εγώ χαρά σε εκείνον. Θα μετακόμιζα για πάρτη του (πιο συγκεκριμένα για τα μάτια, τη μύτη, το βλέμμα του, την αλητεία του) στην Γαλλία και θα έμενα μαζί με τα παιδιά μου φυσικά- γιατί ο Al δεν ήταν τελικά καλός πατέρας- για πάντα.
Η μητρότητα και τα γαλλικά -που ως γλώσσα-δεν μου αρέσουν, θα με έβαζαν σε μια καθημερινότητα που ως γνήσια αλλοπαρμένη δεν θα μου πήγαιναν. Θα ταξίδευα μόνη μου και θα έκανα τον γύρο της Γαλλίας ενώ ο Vincent θα ετοίμαζε φαί για μένα και τα παιδιά μας.

Σε ένα από τα ταξίδια μου, θα σκόνταφτα πάνω στην Vanessa Paradie, η οποία είχε μόλις χωρίσει από τον άντρα της. Ο Johnny Depp θα ήταν το αρρωστημένο πάθος μου. Η προσμονή μου, η σκέψη μου, η επιθυμία μου(και όχι άδικα ε;), ο αιώνιος εραστής μου. Πάντα σε αυτόν θα γυρνούσα. Όποια στιγμή ήμουν θυμωμένη ή απατημένη από τον Vincent, ο Johnny θα ήταν η ελπίδα μου και η αγκαλιά που πάντα ονειρευόμουν.

Όλα αυτά φυσικά αν δεν είχε γεννηθεί ποτέ και δεν με είχε μαγέψει ο ομορφότερος άνδρας που πέρασε ποτέ από την 7^η τέχνη και το θέατρο. Κυρίες μου, ο Marlon Brando. Από πιτσιρίκα έως και γριά εκεί θα ήταν η σκέψη μου. Και η δική του, κάποιες φορές σε μένα.

Η φντασία είναι πάντα φαντασία κι έτσι ό,τι κι αν γράψω παρακαλώ πολύ δεν θα ήθελα επικρίσεις του τύπου "μωρή αχόρταγη", "ένας δεν σου φτάνει" κλπ. In real life, είμαι μονογαμική, έως αποδείξεως του εναντίου.Αν πάλι δεν κρατιέστε χώστε ελεύθερα.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, η Μαργαριτούλα με κάλεσε στο παιχνίδι που άρχισε πρώτος ο 2Σχ2, το διαμόρφωσε ο Sidd και το αποτελείωσα τρόπον τινά.(Δεν κρατάω πνευματικά δικαιώματα, πάρτε ελεύθερα ό,τι θέτε από φωτό και αριθμό φαντασιώσεων. Είναι έτσι κι αλλιώς, φάτε μάτια).
Αμπε μπα μπλομ, του κι θε μπλομ, αμπε μπα μπλομ του κι θε μπλομ, μπλιμ, μπλομ....
Μούτρο
Κολοκύθω
Θαλασσομπέρδεμα
Αργυρένια
Σπύρος
(Πρόσκληση ήταν ναι.)